Saga hússins og fólksins í húsinu
Í Ingimarshúsi hafa verið settar upp myndir úr fórum afkomenda Ingimars Jónssonar sem byggði húsið. Með myndunum er verið að segja sögu hússins og fólksins sem var þar í upphafi. Þær eru fyrst og fremst á efri hæðinni eða í Rannveigarstofu sem kennd er við nöfnur sem bjuggu í húsinu frá upphafi Rannveigu Bjarnadóttur og Rannveigu Ingimarsdóttur.
Myndin hér til vinstri er af Ingimar Jónssyni og Helgu Jónatansdóttur. Húsið er kennt við Ingimar Jónsson, söðlasmið, f. 1885 d. 1930, kona hans var Helga Jónatansdóttir, f. 1886 d. 1933. Ingimar byggði húsið og var það fullgert 1916. Áður hafði Jón Þ. Kristjánsson fengið leyfi til að byggja þar gripahús 1911 og eru undirstöður hússins að nokkru leyti frá þeim tíma. Ingimar fær leyfi bæjaryfirvalda til að breyta gripahúsinu í söðlasmiðju og íbúðarhúsnæði fyrir fjölskyldu sína. Þar rak hann söðlasmiðja og bólstrun en seinna voru þar gullsmiður og skósmiður. Afgreiðslan á neðri hæðinni ber merki smiðjunnar sem einu sinni var.
Hér byggðu þau sér bæ
Hér byggðu þau sér bæ Ingimar og Helga í Ingimarshúsi um 1915. Ingimar var söðlasmiður en Helga húsmóðir. Þau byggðu húsið á grunni gripahúsa sem voru á þessum stað. Hann setti upp smiðju fyrir starfsemi sína á neðri hæðinni en þau bjuggu á þeirri efri og leigðu einnig hluta hússins til íbúðar. Rannveig, ung dóttir þeirra hjóna, flytur inn í húsið með þeim en synirnir tveir, Þór og Baldur fæddust í húsinu. Aðalsteinn Jónatansson bróðir Helgu flutti einnig inn með þeim sem og Rannveig móðir þeirra.
Þau hjón keyptu landskikann sem húsið stendur á en fljótlega keyptu þau meira land sem náði upp að Bjarmastíg. Og þar ræktuðu þau kartöflur, grænmeti og rababara sem enn vex á lóðinni. Þau voru með fjós bakvið húsið og hlöðu ásamt kamri. Á þessum tíma er fjaran rétt austan Hafnarstrætis og sást til sjávar út um glugga hússins og hvar bátar lágu í fjöru.
Ingimar rak sitt verkstæði á neðri hæðinni. Hann var einn af söðlasmiðum bæjarins en einnig vann hann við dívanabólstrun. Helga var að mestu heimavinnandi en fór í fiskvinnslu annað slagið og var Baldri syni hennar minnisstætt að hafa horft á hana sem lítill drengur setja á sig hvítan skýluklút þegar hún fór að vinna í fiski ásamt fleiri konum úr bænum sem allar báru samskonar hvíta klúta.
Ingimar og Helga deyja frekar ung um 1930, hans banamein var botnlangakast en hún fékk krabbamein. Rannveig dóttir þeirra er þá unglingur og býr um skeið áfram í húsinu ásamt Aðalsteini móðurbróður sínum og fór að vinna við „exportið“ eins og hún minntist oft en svo var það kallað að vinna í Kaffibætisgerðinni. Þór og Baldri var komið í fóstur en Baldur átti seinna eftir að búa í húsinu fyrst á menntaskólaárunum með Steina frænda sínum og svo síðar eða 1954 flutti hann aftur inn með með sína fjölskyldu. Þau bjuggu í Ingimarshúsi í 10 ár en þá fluttu þau Baldur og Bodda aðeins ofar í brekkuna þangað sem kartöflugarðar Ingimars og Helgu voru áður en þar byggðu þau sér hús sem var heldur stærra en Ingimarshús en fjölskyldan hafði einnig stækkað.
Alla tíð var búið í Ingimarshúsi eða þar til það var gert upp 2011 en einnig var þar um tíma gullsmíðaverkstæðið hans Konna gull og skósmiðja en ekki er vitað hver skóarinn var.
kaffiilmur.wordpress.com 